Irkın adı 1890'da, bu ırkı üreten, Almanya'nın Apolda şehrinde yaşayan Alman vergi memuru Karl Friedrich Louis Dobermann'dan (2 Ocak 1834 - 9 Haziran 1894) gelir. Bu dönemlerde vergi toplamanın zorluğunun farkında olan Dobermann, vergi toplarken kendisine zorluk çıkaranlara karşı kendisini korumak ve kişileri de korkutmak amacıyla bir köpek arayışına girmesi sonucu üretmiştir. Üreticisinin adını taşıyan tek köpek ırkıdır. "Gerhilde v. Thüringen ve Graf Belling v. Grönland" 1898 yılında resmî kayıtlara Dobermann olarak giren ilk köpeklerdir.
Doberman ırkının üretiminde Alman Çoban Köpeği, Danua ve Alman Pinscher, Rottweiler, Beauceron, Manchester Terrier ve Greyhound ırklarının rol oynadığı düşünülmektedir. 1899 yılında günümüzde Dobermann Verein DV olarak bilinen ilk doberman üretim kulübü kuruldu. Çok iyi bir bekçi ve koruma köpeği olduğu için dünyanın her yanında evlerde beslenmektedir. II. Dünya Savaşı sırasında pusu bulma köpeği olarak kullanılmıştır.
FCI'ın kabul ettiği standartlara göre siyah ve kızıl (koyu kahverengi) renkte olabilir. AKC ise siyah, kızıl, mavi ve fawn olmak üzere dört kürk rengini kabul eder.
Albino dobermanlar güneşe hassasiyetleri nedeniyle bu iki kulüpçe de kabul görmezler. Kürkü bu dört seçenekten hangisi olursa olsun, yüzünde, göğsünde, ayakları üstünde ve anüs çevresinde pas rengi lekeler bulunmalıdır. Tüyler kısa ve parlak olmalıdır. Erkeğinin omuz başının yerden yüksekliği 68–72 cm, dişininki 63–68 cm'dir. Yetişkin bir erkek doberman 35–40 kg, dişi ise 30–35 kg civarında olmalıdır.
Estetik operasyonun yasal olduğu ülkelerde kuyruk ikinci boğumdan kesiktir ve kulaklar kafayla orantılı biçimde kesilerek dikleştirilmiştir. Ülkemizde kuyruk kulak kesimi yasaktır. Hayvanların vücut bütünlüğü bozulamaz.
Kulakları 12-13 haftalıkken kesilmektedir, ancak bu çok yanlış bir harekettir. İngiltere'de kulak ve kuyruk kesimleri cerrahi müdahale hariç yasaklanmış durumdadır.[ Son derece güçlü ve asil bir görünüme sahiptir. Bunun yanı sıra çok hareketli, hızlı, çevik ve eğitilebilir bir köpektir. Bir komutu 1-5 tekrar arasında öğrenir.
Sahibine ve ailesine karşı son derece koruyucu bir ırktır. Yabancılara karşı genellikle şüpheyle yaklaşır, kendisine son derece güvenlidir. İyi sosyalleştirilmiş bir doberman gereksiz saldırganlık göstermemelidir. Dominant bir ırk olduğu için genellikle ilk kez köpek sahibi olacak tecrübesiz kişilere tavsiye edilmez. Kürkü ince olduğu için soğuk iklimlere karşı çok dayanıklı değildir. Bu nedenle genellikle bahçeli evlerde yaşamasına karşın evin içinde ya da bahçede özel ısıtmalı kulübelerde uyurlar. Sahip odaklı bir hayvan olduğu için daima sahibinin yanında olmak ister. İş köpeği sınıfında bir ırk olduğu için sahibinin yanında aktif olarak görev yaptığında mutludur. Almanya'da bu ırkta bir köpeğin damızlık olabilmesi için o köpeğin karakter ve fiziki yönden kusursuz olmasına dikkat edilir ve çiftleştirilebilmesi için ZTP testinden geçebilmelidir.
Bu ırkın yatkın olduğu birtakım hastalıklar bulunmaktadır. Bunlar sırasıyla; mide dönmesi, kalça displazisi, konjenital kalp rahatsızlıkları, cervical spondylitis, orta yaşlarda şişmanlık olarak sıralanabilir.
Bu ırk genetik olarak wobbler sendromu taşımaktadır. Doberman ırkında en sık görülen bu hastalık boyun omurları ve omurilik basısına yol açar.
Ortalama ömürleri 10-12 yıl arasındadır. Bir kerede 3 ila 8 arasında yavru verebilir.
***
DOBERMAN FCI STANDARTLARI
ÇEVİRİ: K.U.S.A. Dobermann Konseyi (Köpek kulübesi Birliği Güney Afrika). Bayan Christina Bailey. Bayan Renée SporreWilles.
VDH/Uwe Fischer tarafından revize edilmiştir.
Resmi dil (DE). KÖKENİ: Almanya.
RESMİ GEÇERLİ YAYIN TARİHİ STANDART: 13.11.2015.
KULLANIM:
Refakatçi, koruma ve çalışma köpeği. FCI SINIFLANDIRMASI: Grup 2 Pinscher ve Schnauzer, Molossian tipi Köpekler ve İsviçre Dağı ve Sığırları Köpekler. Bölüm 1 Pinscher ve Schnauzer Çalışma denemesi ile.
KISA TARİHSEL ÖZET:
Dobermann tek Orijinal yetiştiricisi Friedrich'in adını taşıyan Alman cinsi Louis Dobermann (02.01.1834 – 09.06.1894). Olduğuna inanılıyordu bir vergi tahsildarı, sakatat mezbahası müdürü (usta) ve yarı zamanlı bir köpek yakalayıcı, yasal olarak tüm sokak köpeklerini yakalayabilen. Hayvanlarla çiftleşti bu rezervuardan gelenler özellikle keskindi. Sözde Zaten nispeten saf sayılan "kasap köpekleri" o dönemde ırkın ortaya çıkışında çok önemli bir rol oynamıştır. Dobermann cinsi. Bu köpekler Rottweiler'ın ilk türlerindendi. "Thüringen"de yaşayan bir tür çoban köpeğiyle karıştırılmıştır. pas kırmızısı işaretli siyah köpek. Bay Dobermann bununla yetindi 1870'lerdeki köpeklerin karışımı. Böylece “kendisini” elde etti cins”: sadece tetikte değil, aynı zamanda son derece koruyucu çalışma ve ev köpekleri. Genellikle bekçi ve polis köpeği olarak kullanıldılar. Kapsamlı kullanımları polislik mesleğinde "Jandarma köpeği" lakabının kullanılmasına yol açtı. Onlar kullanıldı büyük haşaratları kontrol etmek için avlanırken. Bu koşullar altında bir Tabii ki Dobermann resmi olarak tanındı. 20. yüzyılın başlarında polis köpeği. Dobermann cinsi orta büyüklükte, güçlü, kaslı bir yapıya ihtiyaç duyar. köpek. Özüne rağmen zarif ve asil olacak, bu da vücut hatlarından belli oluyor. Bir kişi olarak son derece uygun olmalı refakatçi, koruma ve çalışma köpeği olmasının yanı sıra aile köpeği olarak da kullanılabilir. GENEL GÖRÜNÜŞ: Dobermann orta büyüklüktedir, güçlü ve kaslı yapılıdır. Vücudunun zarif hatları sayesinde Gururlu yapısı ve kararlılığının ifadesi, ideal bir köpek resmi.
ÖNEMLİ ORANLAR:
Dobermann'ın gövdesi özellikle erkeklerde neredeyse kare şeklinde görünüyor. uzunluğu göğüs ucundan kalça noktasına kadar ölçülen vücut omuzlardan omuzlara kadar olan yükseklikten %5'ten daha uzun olmamalıdır erkeklerde %10, kadınlarda ise %10 oranında öğütülür.
DAVRANIŞ / MİZAÇ:
Dobermann arkadaş canlısı ve sakindir; aileye çok bağlı. Orta mizaç ve orta keskinlik (uyanıklık) arzu edilir. İyi bir temas için orta düzeyde bir tahriş eşiği gereklidir. Sahip. Eğitilmesi kolay olan Dobermann çalışmaktan hoşlanır ve İyi çalışma yeteneğine, cesarete ve dayanıklılığa sahip olun. Özel özgüven ve cesaret değerleri gereklidir ve aynı zamanda Uyum yeteneği ve sosyal çevreye uymaya dikkat.
KAFA KRANİAL BÖLGE:
Güçlü ve vücutla orantılıdır. Görülen kafa üstten küt bir kama şeklinde şekillendirilmiştir. Görüntülendi önden taç çizgisi hemen hemen düz olmalı ve düşmemelidir kulaklara kadar. Namlu çizgisi neredeyse düz bir şekilde üst çizgiye kadar uzanır hafifçe yuvarlanarak boyun çizgisine düşen kafatası. süpersiliyer sırt çıkıntı yapmadan iyi gelişmiştir. alındaki kırışıklık hala görülebilmektedir. Oksiput dikkat çekici olmamalıdır. Önden ve üstten bakıldığında başın yan tarafları çıkıntı yapmamalıdır. Üst çene kemiğinin arka kısmı ile çene kemiği arasındaki hafif çıkıntı elmacık kemiği başın toplam uzunluğu ile uyumlu olmalıdır. Baş kasları iyi gelişmiş olmalıdır. Durma: Hafif fakat gözle görülür şekilde gelişmiş olacaktır.
YÜZ BÖLGESİ:
Burun: Burun delikleri iyi gelişmiş, yuvarlaktan daha geniş, geniş genel çıkıntı olmadan açıklıklar. Siyah – siyah köpeklerde; kahverengi köpekler, daha açık tonlara karşılık gelir. Namlu: Namlu, üst kısmıyla doğru oranda olmalıdır. kafa ve güçlü bir şekilde geliştirilmelidir. Namlu derinliği olmalıdır. Ağız açıklığı azı dişlerine kadar geniş olmalıdır. iyi Üst ve alt kesici dişlerde de namlu ağzı genişliği mevcut olmalıdır alan. Dudaklar: Sıkı olmalı ve çeneye yakın durmalı, bu da ağzın sıkı kapatılması. Sakızın pigmentinin koyu olması; içinde kahverengi köpekler buna karşılık gelen daha açık bir gölge. Çeneler/Dişler: Güçlü, geniş üst ve alt çene, makaslı ısırık, 42 dişler doğru yerleştirilmiş ve normal boyuttadır.
GÖZLER:
Orta büyüklükte, oval ve koyu renklidir. Daha açık tonlar kahverengi köpekler için izin verilir. Yalan göz kapaklarını kapatın. Göz kapakları saçlarla kaplı.
KULAKLAR:
Kulaklar doğal bırakılmış ve uygun büyüklükte; Onlar kafatasının en yüksek noktasına her iki tarafta yerleştirilmiştir ve ideal olarak yanaklara yakın uzanmak.
BOYUN:
Boyun iyi bir uzunluğa sahip olmalı ve orantılı olmalıdır. vücut ve kafa. Kuru ve kaslıdır. Ana hatları yükseliyor yavaş yavaş ve yumuşak bir şekilde kavislidir. Taşıyıcısı diktir ve çok şey gösterir asalet.
VÜCUT:
Withers: Özellikle boy ve uzunluk olarak telaffuz edilecektir. erkekler ve böylece üst çizginin omuzlardan eğimini belirler krupiye.
Sırt: Kısa ve sıkı, geniş ve kaslı.
Bel: İyi genişlikte ve kaslı. Dişi biraz olabilir Yavruları emzirmek için gereken alan nedeniyle bel kısmı daha uzundur.
Krup: Hafifçe düşecek, sakrumdan kalçaya doğru neredeyse hiç fark edilmeyecek kuyruğun kökü ve iyi yuvarlak görünüyor, ne düz ne de gözle görülür derecede eğimli, iyi genişlikte ve iyi kaslı.
Göğüs: Göğsün uzunluğu ve derinliği doğru orantılı olmalıdır. vücut uzunluğu. Hafif kemerli kaburgaların derinliği omuzlardaki köpeğin yüksekliğinin yaklaşık %50'si. Göğüs Özellikle iyi gelişmiş ön göğüs ile iyi bir genişliğe sahiptir. Alt çizgi ve göbek: Göğüs kemiğinin alt kısmından pelvise kadar alt çizgi gözle görülür şekilde yukarı çekilmiş.
KUYRUK:
Kuyruk doğal bırakılır ve ideal olarak yüksekte taşınır. Hafif eğri.
UZUVLAR ÖN BÖLGELER:
Genel görünüm: Her taraftan görülen ön bacaklar neredeyse düz, yere dik ve oldukça gelişmiştir. Omuz: Omuz bıçağı göğse yakın durur ve her ikisi de kürek kemiği kenarlarının yanları iyi kaslıdır ve Torasik omurun üst kısmı mümkün olduğunca eğimli ve iyi yerleştirilmiş geri. Yatay açı yaklaşık 50°'dir.
Üst kol: Uzunluğu iyi, kasları iyi.
Dirsek: Yakın, dışa dönük değil.
Önkol: Güçlü ve düz. İyi kaslı. Uyumlu uzunluk tüm vücut.
Carpus (Bilek): Güçlü. Metacarpus (Pastern): Kemikler güçlüdür. Düz önden görülüyor. Yandan bakıldığında sadece hafif eğimlidir.
Ön ayaklar: Ayaklar kısa ve sıkıdır. Ayak parmakları ona doğru kavislidir üst (kedi benzeri). Tırnaklar kısa siyah.
KIÇ:
Genel görünüm: Dobermann'ın arkadan görünüşü, kalça ve kruptaki iyi gelişmiş pelvik kasları nedeniyle, geniş ve yuvarlaktır. Pelvik bölgeden aşağıya doğru uzanan kaslar uyluk ve alt uyluk aynı zamanda iyi bir genişlik gelişimi sağlar uyluk bölgesinde, diz eklemi bölgesinde ve uyluk alt kısmında olduğu gibi Güçlü arka bacaklar düzdür ve paralel durur.
Uyluk: Uzunluğu ve genişliği iyi, kasları iyi. İyi bir açılandırma kalça eklemi. Yatay açı yaklaşık 80°– arasında 85°.
Stifle (Diz): Diz eklemi güçlüdür ve uyluk ve kalçadan oluşur. diz kapağının yanı sıra alt uyluk. Alt uyluk: Orta uzunlukta ve toplam uzunlukla uyumlu arka kısım.
Diz eklemi: Orta kuvvette ve paralel. Alt uyluğun birleştirilmesi diz eklemindeki metatarsa kadar.
Metatarsus (Arka pastern): Kısadır ve yere dik durur. zemin.
Arka ayaklar: Ön ayaklar gibi arka ayakların parmakları kısa, kemerlidir. ve kapalı. Tırnaklar kısa, siyah.
YÜRÜYÜŞ/HAREKET:
Yürüyüş hem vücut hem de vücut için özel bir öneme sahiptir. çalışma yeteneği ve dış görünüm. Yürüyüş elastiktir, zarif, çevik, özgür ve yer kaplayan. Ön bacaklar uzağa uzanıyor olabildiğince. Arka kısım geniş kapsamlı ve gerekli elastikliği sağlar sürmek. Bir tarafın ön ayağı, diğer tarafın arka ayağı hareket eder aynı anda ileri. Sırtın iyi bir stabilitesi olmalı, bağlar ve eklemler.
CİLT:
Cildin her yeri birbirine yakındır ve iyi bir pigmentasyona sahiptir.
KABAN
Saç: Saçlar kısa, sert ve yoğundur. Sıkı ve pürüzsüz bir şekilde uzanır ve tüm yüzeye eşit olarak dağıtılır. Astara izin verilmez. Renk: Dobermann iki renk çeşidiyle yetiştirilir: siyah veya pas kırmızısı kahverengi, açıkça tanımlanmış ve net işaretler (ten rengi) işaretler). Namluda yanaklarda bir nokta olarak ten rengi lekeler var ve kaşın üst kısmı; boğazda; ön göğüste iki nokta; metacarpus, metatarsus ve ayaklarda; arka kısmın iç tarafında uyluk; ön kollarda ve kuyruğun altında.
EBAT VE AĞIRLIK:
Omuzların yüksekliği: Erkeklerde: 68 – 72 cm. Dişilerde: 63 – 68 cm. Orta boy tercih edilir. Ağırlık: Erkekler: yaklaşık 40 – 45 kg. Dişilerde: yaklaşık 32 – 35 kg.
HATALAR:
Yukarıdaki noktalardan herhangi bir sapma, bir hata olarak kabul edilmesi ve hatanın ciddiyeti derecesi ve etkisi ile tam orantılı olmalıdır. Köpeğin sağlığı ve refahı ile görevini yerine getirme yeteneği üzerine geleneksel çalışma.
• Cinsel dimorfizmin olmaması; az madde; çok hafif; Çok ağır; çok uzun bacaklı; zayıf kemikler.
• Kafa çok ağır, çok dar, çok kısa, çok uzun, çok fazla veya çok fazla küçük durak; Koç burnu, kafatasının üst çizgisinin kötü eğimi; zayıf alt çene; yuvarlak veya yarık gözler; hafif göz; yanaklar çok ağır; gevşetmek köpeğin sarkık üst dudağı; gözler çok açık veya çok derine ayarlanmış; kulak çok yüksek veya çok alçak ayarlanmış; açık ağız açısı.
• Sırt düz değil; geri sallan; hamamböceği geri döndü; yetersiz derinlik veya göğüs genişliği; kuyruk çok alçakta ayarlanmış; eğimli krup; çok az ya da çok çok sıkıştı.
• Ön çeyreklerde çok az açılanma; çok az olan arka kısım veya çok fazla açılanma; gevşek dirsek; ayaklar birbirine çok yakın veya çok geniş aralıklı; inek dizleri, dizleri yaymak; açık veya yumuşak pençeler, çarpık ayak parmakları; soluk tırnaklar.
• Bronzluk izleri çok açık veya net bir şekilde tanımlanmamış; lekeli işaretler; maske çok koyu; bacaklarda büyük siyah nokta; göğüs işaretleri zorlukla görünür veya çok büyük; saçların uzun, yumuşak, kıvırcık veya donuk olması. İnce ceket; kel yamalar.
• Standarttan 2 cm'ye kadar boyut sapması, kalite notunun düşürülmesi.
• Uyumlu olmayan yürüyüş, özellikle tempo
DİSKALİFİYE ETME HATALARI:
• Agresif veya aşırı utangaç köpekler.
• Açıkça fiziksel davranış anormallikleri gösteren herhangi bir köpek. • Sarı gözler (yırtıcı kuş gözü); farklı renkli gözler.
• Aşım; seviye ısırığı; yetersiz; göre eksik dişler formül.
• Beyaz noktalar. Görünür astar.
• Standardın 2 cm'den fazla üstünde veya altında sapan köpekler. Not:
• Erkek hayvanlarda tamamen normal görünen iki testis bulunmalıdır skrotuma indi.
• Yalnızca işlevsel ve klinik açıdan sağlıklı, tipik cins köpekler üreme için konformasyon kullanılmalıdır.
Comentários